بابا رجب

بشنو از نی چون حکایت می کند!

این بار نی روایت دیگری دارد. صدایش برمی خیزد که بارفیق ۲۹ ساله اش وداع می کند و می گرید! نی از وصل می گوید ،از پرواز یک پرنده زیبا که زیبایی اش را زیر بالهایش سالها پنهان نمود و با گشودن بالها همه به جلوه های زیبایش خیره ماندند ، رجب محمد زاده همان بابا رجب خداباورانی که او را می فهمیدند ، بابای همه تاریخ جلوه گری عاشقانه و نگاههای آسمانی که دل به زمین نبسته اند، 

از اینجا تارجب فاصله بسیار است بین دو دره عمیق با شیبی تند که هرگز برای رسیدن پر نخواهد شد مگر نگاه زیبا پسند داشت ، چه بایدکرد به این روزگار که فاصله ها را نمی بینند! برخلاف نگاه اینجاکه سرشار از ارقام است نگاههای رجب عدد و رقم نمی شناسد و برای لبخند به رفقا یش هر روز صبح فرشتگان را مهمان می نمود،وی اینجایی نبود لذا از اعزام به خارج برای درمان می پرهیزد و همه هستی خویش را برای اثبات وفاداریش بی اعتنا به نگاههای غریبانه فدا می کند و مردانه می ایستد

رجب سرنشین کاروانی بود که همراهانش هنوز به گذشته می بالند و آن را گرامی می دارند رجب یک فرشته بود و این بار به مهمانی فرشته ها رفت با ذخایری پر از صلوات و دعا و ذکر ، رجب امانتدار راهی بود که شهدا رفتند و آن را نگهداشت تا با کاروانش راهی گردد و برود و در جوارشان آرام گیرد او به همه نسلها فهماند که دولت رجب پاینده است و نوای نی از کام وی موسیقی امید را با پایداری و مقاومت نواخت برای فردایی که خواهد آمد ، این نی را از نیستان بریده بودند

 روحش شاد