ره آورد سفر(۳۵)

کمربندی اندیمشک و زیرگذرش خیال مسافران را راحت کرده است که از شلوغی درون شهر رها شده اند و برای مسافران گاراژ تی بی تی و لوان تور میدان راه آهن اندیمشک نوستالوژی است ! رستورانهای شیک ساخته شده است ولی مانند گلپایگان نیست و آبسردکن در پیاده رو ها وجود ندارد ! در خوزستان بطری‌های آب معدنی بازار خوبی دارند !کسی آب تعارف نمی کند مگر در ایام محرم! بزرگترین خیرین کشور از خوزستان هستند ولی وضعیت بحرانی آب شرب چنین مجالی را سلب کرده است ! گاهی بطری آب را هدیه می کنند ولی نصب آبسردکن در معابر یک خاطره است که در اذهان ماند و دیگر تکرار نخواهد شد ! احداث پل های روگذر و زیر گذر در چهارراه خاطره انگیز اندیمشک یافتن مسیر را برای ما قدیمی ها سخت می کند ! از سربازها در چهار راه قدیم و مینی بوس های خط دزفول هم خبری نیست فقط نگاه می کنم به امروز و در دیروز اندیمشک پرسه می زنم با لباس خاکی جلوی میدان راه آهن و با یک ساندویچ سوسیس هندی با نوشابه و جیبی که پر ازتخمه های آفتابگردان آبلیمویی است و عقب لندکروز تا عین خوش و گاهی اندکی جلوتر . ته خیابان را می نگرم نمی دانم هنوز همان جوی کنار خیابان را هست ؟ در آن روزی که در جوی خوابیدم غرش بمب و راکت و بوی باروت بود و پرنده های آهنین که آسمان اندیمشک را سیاه کرده بودند و از درون جوی می نگریستم آسمان را و می شنیدم فریادها را و خاک تنفس می کردم و با جوی حرف می زدم ! همه اندیمشک صدا بود و غرشی سهمگین برای تاریخی که امروز از مقاومت نگاشته شده است ،آن جوی راز آن روز پسرک لباس خاکی را می داند . از اندیمشک عبور می کنم به سوی شوش بدون لباس خاکی و با آرامش و نگاهی بر آسمان آبی می اندازم با همان گرما که همیشه داشت.