درخت بکاریم

پانزدهم اسفند در تقویم ملت ایران به نام روز درختکاری نامگذاری شده است تا با این حرکت نمادین برای فردا که صفحات دفتر زندگی ورق زده می شوند نامی از عصر ما برده شود ، روز درختکاری روز توجه به حیات انسانهاست و باید در این روز سخاوتمندانه نفس هدیه کنیم،و باورمند سازیم که نفس را می توان در دست گرفت و به آسانی به دیگران بخشید .

در این فعل سخاوتمندانه و پر از معنابه امامی که مظهر عدالت ، انساندوستی ،مروت ،فداکاری و عشق بود اقتدا می کنیم همان انسان وارسته ای که با کاشتن نخل در مدینه هم بر خاک سایه افکند تا عابری از سوز داغی هوا پناه یابد ، هم قُوتی جهت نیازمندان فراهم آید و نیز شغلی برای امرار معاش آفریده گردد و همراه این برکات ، زیبایی و لطافت در فضای جامعه به ارمغان آورد و در مسیر کاشتن تنفس آسان گردد .

 امام باقر (ع) فرمود:

«مردی علی (ع) را ملاقات کرد و آن حضرت کیسه‌ای پر از هسته خرما به همراه داشت. عرض کرد ای امیرمؤمنان! در این کیسه چیست؟ حضرت پاسخ داد: یکصد هزار درخت خرما ان‌شاء الله. آن مرد گفت: حضرت همه را کاشت و همه آنها به عمل آمد» هنوز نخلهای مدینه از مروت آن مرد می گویند و نام نیکویش را تکرار می کنند که با دستهای خویش آنها را در زمین نشاند و نگاهها را آسمانی کرد و لبخند بر لب ها نشاند که آفرینش لبخند نیز عبادت است و سپاس از خالقی که آفریننده درخت است و ثمراتش را برای زندگی بهتر انسانهاقرار داد تا از نعمتش متنعم گردند .

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ وَسَخَّرَ لَکُمُ الْفُلْکَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَکُمُ الأَنْهَارَ .

کاشت درخت یک فریضه دینی و اقتدای به امام و ا طاعت امر خداست ، یک آزمون بزرگ برای انسانهای روی زمین است.

 درختان، هر یک آیاتی از قدرت خالق هستی می باشندکه در برابر چشم هر تماشاگری به نمایش گذاشته می شوند . سعدی می گوید:

برگ درختان سبز در نظر هوشیار 

هر ورقش دفتریست معرفت کردگار

کاشت درخت چون طراوت می بخشد و شادمانی می آورد زبان را نیز مترنم به ذکر دعا خواهد کرد و هر که زبان به ذکر بگشایددلش آرامش می یابد و نزد محبوب عزیز می شود.

هر کس در هر عصری زندگی می کند در قبال نسل فردا مسئولیت دارد و باید هوشمندانه این نقش را در بهبود شرایط ایفا کند در خت یک نعمت الهی است کاشتن آن از جمله این مسئولیتهای تاریخی انسان است که باید انجام داد و با این فعل زیبایی ، شادابی ، سرسبزی ، نشاط و خرمی به جامعه می دهیم ، فردا نیز مهربانانه با قدرشناسی بر گذشته درود می فرستد و آنان نیز زمین را به باغبان می سپارند که می دانند باغبان سفیر مهربانی است ، اگر دیروز نقش خویش رابدرستی ایفا می کردند شاید امروزغولهای ریزگرد خواب کودکان نازنین را پریشان نمی کردند و از پشت ماسک که لبخند نمایش داده نمی شود حتی زمزمه های آنها غریب نمی ماند . این درس را تکرار کنیم که کاشت درخت کاشت زندگی است . اهل خرد با هوشمندی و آینده نگری روزی را به نام درختکاری قرار داده اند تا در این روز ،مسئولیت خویش را در دفاع از انسانها بپذیریم.۱۵ اسفند. را از مناسبتهای مذهبی بدانیم که باید مومنانه به آن پرداخت و اگر نهالی نتوانستیم بکاریم حداقل در این روز بتوانیم بر برگهای درخت بوسه بزنیم. یا قطره آبی به پایش بریزیم . امام جعفر صادق فرمود:

«و خلق له الشجر فکلف غرسها و سقیها و القیام علیها و خداوند درخت را برای انسان آفرید. از این‌رو، او باید درخت بکارد، آن را آبیاری کند و در حفظ آن بکوشد».

پس بیایید برای فردایی که می آید به یاد هر شهید که جان خویش برای زندگی انسانها فدا کردند یک درخت بکاریم تا مناظر را تماشایی کنیم تا لبخند از لبها گرفته نشود ، نگذاریم نفسها در ناملایمات طبیعی از فقدان درخت به شماره افتد ، در فضای سیاست زده که گاهی نفسها تنگ می شوند یادی از مرحوم سهراب سپهری کنیم که سرود:

جای مردان سیاست بنشانید درخت

که هوا تازه شود …

به خدا ایمان آرید ،

به خدایی که به ما بیلچه داد

تا بکاریم نهال آلو ؛

صندلی داد که رویش بنشینیم

وبه آواز قمر گوش دهیم ،

به خدایی که سماور را

از عدم تا لب ایوان آورد ،

و به پیچک فرمود :

«نرده را زیبا کن!»

شوشتر نگار...